Στη Ζάκυνθο θα πραγματοποιηθεί το 32ο Πανελλήνιο Συνέδριο ΔΕΑ στις 11-15 Μαϊου 2016
Τοποθεσία : Atlantica Eleon Grand Resort & Spa (χάρτης) (ιστοσελίδα)
πρόγραμμα Συνεδρίου εδω
δήλωση συμμετοχής εδω
αίτηση εκπροσώπησης εδώ
πρόσκληση Τοπικών Διοικήσεων εδώ
Λίγες πληροφορίες για τη Ζάκυνθο
Ζάκυνθος, ένα νησί µε πλούσιο παρελθόν
Τα παλαιότερα ίχνη ζωής τα οποία βρέθηκαν στο νησί προέρχονται από τη
Νεολιθική εποχή και εντοπίστηκαν στον κόλπο του Λαγανά. Η ιστορία του
νησιού έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα σύμφωνα µε τον Πλίνιο, το νησί
είχε κατοίκους πριν από το 3000 π.Χ. και ονομαζόταν Ύρια. Κοντά στο
Φρούριο εντοπίστηκε ένα μαρμάρινο σύμπλεγμα θεϊκών μορφών όπως του
Απόλλωνα, της Αφροδίτης και της Άρτεµης, το οποίο βρίσκεται στο Μουσείο
Τιέµπολο της Βενετίας. Αυτό πιστοποιεί και την ιδιαίτερη τάση των
αρχαίων κατοίκων του νησιού στη μουσική και τη λατρεία της Άρτεµης.
Το όνομα Ζάκυνθος, όπως αναφέρει ο Όµηρος, το έλαβε από τον Ζάκυνθο,
γιο του βασιλιά της Τροίας Δάρδανου. Ο Ζάκυνθος έφτασε στο νησί από την
Αρκαδική πόλη Ψωφίδα γύρω στο 1500 π.Χ. και έδωσε το όνομα του στη νέα
Πόλη. Οι άποικοι που τον ακολούθησαν ονόμασαν την ακρόπολη του νησιού
Ψωφίδα για να θυμούνται την πατρίδα τους. Οι απόγονοι του Ζακύνθου
δημιούργησαν έναν αξιοσημείωτο πολιτισμό και άρχισαν να ιδρύουν αποικίες
για την εξάπλωσή τους, όπως τη Ζακάνθα στην Ισπανία, την πόλη Κυδωνιές
στην Κρήτη και τη Φωκίδα στο Πυρρηναίο στην Ισπανία. Στους Μυκηναϊκούς
χρόνους το νησί αποτελούσε τμήμα του βασιλείου της Ιθάκης. Ο Όµηρος
αποκάλεσε το νησί «υλήεσσα», δηλαδή κατάφυτη.
Η γεωγραφική θέση, το εύφορο έδαφος και οι πηγές πίσσας του νησιού
έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην οικονομική του ανάπτυξη µε αποτέλεσμα τον 6ο
αιώνα π.Χ. να κοπεί το αργυρό νόμισμα που απεικόνιζε τον τρίποδα, ιερό
σύμβολο του Απόλλωνα το οποίο διαδέχθηκε η λύρα τον 5ο αιώνα π.Χ. Για
επτά περίπου αιώνες το νησί δημιούργησε ελεύθερο δημοκρατικό βίο. Το 455
π.Χ. η Ζάκυνθος ενώθηκε µε τη συμμαχία των Αθηναίων και μετά τη
συντριβή της βρέθηκε υπό την κατοχή των Λακεδαιµονίων µε αποτέλεσμα την
αλλαγή του δημοκρατικού πολιτεύματος σε ολιγαρχικό. Κατά τη διάρκεια των
Περσικών πολέμων η Ζάκυνθος κράτησε ουδέτερη στάση, ενώ κατά την
περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εντάσσεται στη Ρωμαϊκή επαρχία της
Αχαΐας. Παράλληλα ξεκινάει η διάδοση του Χριστιανισμού το 34 µ.Χ. κατά
µια εκδοχή από τη Μαρία τη Μαγδαληνή.
Με την ίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας η Ζάκυνθος ανήκε στην
επαρχία της Ιλλυρίας χωρίς όμως να έχει ιδιαίτερη φροντίδα και
προστασία. Έτσι λεηλατήθηκε από επιθέσεις πειρατών και επίδοξων
κατακτητών. Με τις Σταυροφορίες των Δυτικών τα Ιόνια Νησιά θα γνωρίσουν
νέες περιπέτειες. Στο τέλος του 12ου αιώνα το νησί περνάει στην κατοχή
των Γάλλων κομητών Ορσίνι, στη συνέχεια των Ανδηγαυών (βασιλείς της
Νεάπολης) και τελικά των Τόκκων (Φλωρεντιανοί πρίγκιπες). Το 1485 οι
Ενετοί καταλαμβάνουν το νησί μετά από διπλωματικές πιέσεις στους
Τούρκους. Η ενετική κατοχή προσφέρει στη Ζάκυνθο τη σταθερότητα και τις
ευκαιρίες ανάπτυξης που για αιώνες είχε στερηθεί. Η ειρήνη που η ισχύς
της Βενετίας εξασφαλίζει στο νησί δίνει για πρώτη φορά τη δυνατότητα
οικονομικής και πνευματικής άνθησης.
Οι κάτοικοι χωρίζονται σε τρεις
τάξεις: τους ευγενείς (nobili), στους αστούς (civili) και το λαό
(popolari). Μόνο οι ευγενείς ήταν γραμμένοι στη Χρυσή Βίβλο (libro d’
oro) και είχαν πολιτικά δικαιώματα. Το 1797 φτάνουν στη Ζάκυνθο οι
Γάλλοι δημοκρατικοί και γίνονται δεκτοί µε ενθουσιασμό. Με ενθουσιώδεις
πανηγυρισμούς καίνε, στην πλατεία του Αγίου Μάρκου το Libro d’ oro. Η
Γαλλική κατοχή κρατά 15 μήνες. Τον Οκτώβριο του 1798 φτάνει στη Ζάκυνθο ο
ενωμένος Ρωσοτουρκικός στόλος µε επικεφαλής τον Ρώσο ναύαρχο Ουσακόφ
και καταλαμβάνει το νησί. Το 1800 υπογράφεται συνθήκη ανάμεσα σε Ρωσία
και Τουρκία και αποφασίζεται η ίδρυση ανεξάρτητου κράτους µε όνομα
«Επτάνησος Πολιτεία». Καθιερώνεται η Ελληνική γλώσσα και η Ορθοδοξία σαν
επίσημη θρησκεία. Η Επτάνησος Πολιτεία, που αποτέλεσε το πρώτο
ανεξάρτητο ελληνικό κράτος της σύγχρονης ιστορίας, διήρκησε επτά χρόνια.
Το 1807 γαλλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τα Ιόνια Νησιά. Δύο χρόνια
αργότερα, το 1809 ο αγγλικός στόλος καταλαμβάνει τη Ζάκυνθο. Η Αγγλικής
κατοχή (1809 – 1864) θα είναι και η τελευταία περίοδος κατοχής πριν από
την Ένωση µε την Ελλάδα.
Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821 οι Επτανήσιοι
στηρίζουν απροκάλυπτα και ενεργά τους εξεγερμένους Έλληνες. Μετά την
απελευθέρωση από τους Τούρκους και την ίδρυση του Ελληνικού κράτους
εμφανίζεται έντονο το αίτημα της Ένωσης των Ιονίων Νήσων µε την υπόλοιπη
Ελλάδα. Στις 21 Μαΐου 1864 υψώθηκε οριστικά η Ελληνική σημαία στο νησί.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το νησί καταλαμβάνεται
αρχικά από Ιταλούς και αργότερα από Γερμανούς. Λίγα χρόνια αργότερα, το
1953, ένας καταστρεπτικός σεισμός που ακολουθείται από εκτεταμένη
πυρκαγιά ισοπεδώνει την πόλη της Ζακύνθου. Χάνονται έτσι ιστορικά κτήρια
και εκκλησίες, μαζί µε τους θησαυρούς που περιείχαν. Η πόλη
ξαναχτίζεται σύμφωνα µε έναν αυστηρό αντισεισμικό κανονισμό,
προσπαθώντας συγχρόνως να διατηρήσει κάτι από τον παλιό της χαρακτήρα.
Το νησί της μουσικής, της ποίησης και της φιλοξενίας
Οι βενετσιάνικες επιρροές ζυμώθηκαν µε την ελληνική παράδοση κι
έδωσαν έναν ιδιαίτερο πολιτισμό µε λεπτές αποχρώσεις και χάρη. Στο νησί
καλλιεργήθηκαν και αναπτύχθηκαν όλες οι μορφές της Τέχνης. Γι’ αυτό η
Ζάκυνθος δίκαια ονομάστηκε Φλωρεντία της Ανατολής. Η μουσική «κυλάει
στις φλέβες» των Ζακυνθινών. Η επίδοσή τους στην τέχνη αυτή άρχισε από
τα πανάρχαια χρόνια, τότε που λατρευόταν στο νησί ο θεός της Μουσικής, ο
Απόλλωνας. Τον καιρό της Ενετοκρατίας αναπτύχθηκε η ζακυνθινή καντάδα,
που φτάνει ως τις μέρες µας.
Η πρώτη μουσική σχολή στην Ελλάδα ιδρύθηκε μόλις το 1815 στη Ζάκυνθο,
που υπήρξε γενέτειρα μεγάλων μουσικών µε διεθνή αναγνώριση. Το θέατρο
µε την επιρροή των Ιταλών γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στο νησί ήδη από τον
15ο αιώνα. Το 1571 ανεβαίνουν στη σκηνή για πρώτη φορά οι «Πέρσες» του
Αισχύλου. Η σάτιρα στις Ομιλίες, ένα είδος λαϊκής επιθεώρησης, βρίσκει
μεγάλη απήχηση στο λαό, ενώ η όπερα ενώνει αριστοκράτες και ποπολάρους.
Σήμερα η Ζάκυνθος είναι ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα
της Ελλάδας. Σπάνιες συναυλίες και άλλες αξιόλογες εκδηλώσεις
οργανώνονται κάθε χρόνο στο νησί. Πνευματική ζωή στο νησί υπήρξε επίσης
σπουδαία. Η πρώτη ελληνική Ακαδημία ιδρύθηκε στη Ζάκυνθο τον 16ο αιώνα.
Και οι σημερινοί Ζακυνθινοί, άνθρωποι ανοιχτόκαρδοι, γλεντζέδες και
φιλόξενοι, µε ζωηρό ταπεραμέντο, δείχνουν ιδιαίτερη κλίση στις τέχνες
και τα γράμματα.
Η φυσιογνωμία του τόπου
Η γεωγραφική της θέση επιτρέπει
στον ταξιδιώτη να επισκεφθεί εύκολα και τα άλλα νησιά του Ιονίου, ή
ακόμα να ταξιδέψει ως την απέναντι ακτή της Πελοποννήσου όπου βρίσκεται,
μεταξύ των άλλων, η αρχαία πόλη της Ολυμπίας, εκεί όπου κατά την
αρχαιότητα τελούνταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Επιπλέον, από τη Ζάκυνθο
είναι εύκολη, λόγω της άμεσης συγκοινωνιακής σύνδεσής της, η επικοινωνία
µε τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, Πάτρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη.
Νησί γεμάτο αντιθέσεις η Ζάκυνθος, είναι στο μεγαλύτερο μέρος της ορεινή, µε χαμηλά πευκόφυτα βουνά και εύφορους κάμπους.
Στα βόρεια, ανατολικά και
νότια, αμέτρητες είναι η γραφικές παραλίες της, ενώ στα δυτικά στις
επιβλητικές βραχώδεις ακτές της, σχηματίζονται πολλές θαλάσσιες σπηλιές
όπως η θαυμάσια Γαλάζια Σπηλιά στα βορειοδυτικά του νησιού. Το κλίμα της
Ζακύνθου είναι ήπιο, μεσογειακό, µε πολλές βροχές και μεγάλη ηλιοφάνεια
και το χειμώνα. Σε αυτό προφανώς οφείλει και την ανέκαθεν πλούσια
βλάστησή της, που δικαιολογεί άλλωστε και τους χαρακτηρισμούς της ως
«υλήεσσα» και «άνθους της Ανατολής» (Fior di Levante) από τον Όμηρος και
τους Βενετούς αντίστοιχα.
Η Ζάκυνθος είναι ακόμα ένα νησί
µε πλούσια αγροτική παραγωγή, στηριγμένη κυρίως στην καλλιέργεια της
ελιάς, των εσπεριδοειδών και της σταφίδας, από όπου παράγονται τα
υπέροχα Ζακυνθινά κρασιά, µε ανεπτυγμένη επιχειρηματική δραστηριότητα,
κυρίως στον τομέα του τουρισμού, και µε πλούσια ιστορική παράδοση, καθώς
το νησί υπήρξε για πολλούς αιώνες σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών.
Φροντίδα για τη φύση
Το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου (Ε.Θ.Π.Ζ.) ιδρύθηκε µε Προεδρικό
Διάταγμα, τον Δεκέμβριο του 1999, είναι το πρώτο του είδους του στην
Ελλάδα που διοικείται από έναν φορέα Διαχείρισης και είναι υπόδειγμα
όσων αφορά στην εφαρμογή διαχειριστικών μέτρων για τις υπόλοιπες
προστατευόμενες περιοχές της Ελλάδας.
Ο πιο σημαντικός στόχος του Ε.Θ.Π.Ζ. είναι η προστασία και διατήρηση
των παραλιών ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας, στον κόλπο του Λαγανά.
Στους επιμέρους στόχους του περιλαμβάνεται η περιβαλλοντική εκπαίδευση –
πληροφόρηση, η ευαισθητοποίηση του κοινού σε φυσιολατρικές
δραστηριότητες, η διαφύλαξη του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου και η
ανάπτυξη τουριστικών δραστηριοτήτων σύμφωνα µε τις αρχές της εφορίας.
Στην περιοχή του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου συναντάμε πληθυσμούς της
Μεσογειακής Φώκιας Monachus monachus, συστήματα αμμοθινών, υποθαλάσσια
λιβάδια Ποσειδωνίας (Posidonia oceanica) και παράκτια οικοσυστήματα µε
εκατοντάδες είδη χλωρίδας και πανίδας.
Ύπαιθρος και παραλίες
Από τα σαράντα τέσσερα χωριά της Ζακύνθου, τα περισσότερα είναι
αξιοποιημένα, έχοντας διατηρήσει το παραδοσιακό τους χρώμα. Ο τουρισμός
αναπτύχθηκε σταδιακά και η ευαισθησία των κατοίκων για το περιβάλλον δεν
άφησε τα τεράστια συγκροτήματα να πνίξουν τις ομορφιές του νησιού.
Εδώ θα βρείτε μεγάλες, μεσαίες και μικρές ξενοδοχειακές μονάδες που
προσφέρουν όχι µόνο σύγχρονες ανέσεις αλλά και εξυπηρέτηση που
μετατρέπεται σε γνήσια φιλοξενία.
Η πόλη της Ζακύνθου
Πρωτεύουσα και λιμάνι του νησιού, η Ζάκυνθος απλώνεται στους πρόποδες
του λόφου κάτω από το Κάστρο. Εδώ σώζονται κτήρια και αρχοντικά, µε το
χαρακτηριστικό χρώμα της ώχρας, µε λότζες και βενετσιάνικες στοές.
Αξίζει να επισκεφθείτε τη Μονή του Αγίου Διονυσίου, όπου φυλάσσεται το
ιερό σκήμωμα του ομώνυμου Αγίου, το καταπληκτικό εκκλησιαστικό μουσείο
της μονής, καθώς και τα πολύ ενδιαφέροντα μουσεία της πόλης. Η περιοχή
της Μπόχαλης, κάτω από το Κάστρο, θα σας γοητεύσει µε τα μικρά, ήσυχα
δρομάκια της και τα παλιά της σπίτια, µε αυλές πνιγμένες στα
μπουγαρίνια, µε τα γνήσια καφενεία και τα εστιατόριά της όπου ακούγεται η
παλιά ζακυνθινή μουσική.
Πάνω από τη Μπόχαλη δεσπόζει το ενετικό Κάστρο µε την υπέροχη
πανοραμική θέα προς τη σημερινή πόλη της Ζακύνθου και τη θάλασσα του
Ιονίου. Ο λόφος του Στράνη, που ενέπνευσε τους στίχους του ελληνικού
Εθνικού Ύμνου του Διονυσίου Σολωμού, αλλά και η Μπόχαλη, πάνω από την
οποία βρίσκεται το ενετικό κάστρο, µε την υπέροχη πανοραμική θέα προς τη
σύγχρονη πόλη της Ζακύνθου και τη θάλασσα του Ιονίου, θα κερδίσουν τις
εντυπώσεις. Μια και µόνο βόλτα στους δρόμους της πόλης θα µας πείσει ότι
στη Ζάκυνθο οι προσπάθειες να διατηρηθεί το προσεισμικό θα έλεγε κανείς
ύφος αφορούν µόνο στα κτήρια αλλά και στον πολεοδομικό ιστό της.
Στη Ζάκυνθο όλα αποπνέουν µια νοσταλγία, µια νότα ρομαντισμού. Οι
γραφικές πλατείες τη νησιού, η Πλατεία Διονυσίου Σολωμού, και η Πλατεία
Αγίου Μάρκου, ο μακρύς παραλιακός δρόμος στη Στράτα Μαρίνα, η παλιά
Πλατεία Ρούγα και σημερινός δρόμος Αλεξάνδρου Ρώµα, όλα µας επιστρέφουν
σε καιρούς αλλοτινούς. Μην παραλείψετε να περπατήσετε στη Στράτα Μαρίνα
(όπως είναι γνωστή) σηµ. Κων. Λοµβάρδου, το εμπορικό κέντρο µε τις
γραφικές καμάρες στην Αλεξ. Ρώµα και την πλακόστρωτη κεντρική πλατεία
του Αγίου Μάρκου, που συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη κίνηση.
Άρωμα από Μεσόγειο
Τι είναι εκείνο που κάνει την επτανησιακή μαγειρική να διαφέρει από
τη μαγειρική σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελλάδας; Είναι, φυσικά, οι
τοπικές συνήθειες, οι ιστορικές συγκυρίες του παρελθόντος, οι
οικονομικές δυνατότητες και τα διαθέσιμα υλικά. Κατά κύριο λόγο, όμως, η
Επτανησιακή κουζίνα είναι στην πραγματικότητα μεσογειακή, κυριαρχείται
από τη χρήση του παρθένου ελαιόλαδου, εξουδετερώνει την οξύτητα της
ντομάτας και του λεμονιού µε έντονο σκόρδο και προτιμά τα αρωματικά
χόρτα από τα καυτερά μπαχαρικά.
Η Ζάκυνθος διαθέτει πολλά ελαιόδεντρα και παράγει λάδι από τα
νοστιμότερα της Ελλάδας. Πλούσιες σε ελαιόλαδο είναι λοιπόν και οι
ζακυνθινές συνταγές, που δεν μεταβάλλονται σημαντικά στο χρόνο, είναι
µάλλον βαριές και σκορδάτες. Ως «εθνικό» πιάτο θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί η «Σάρτσα», βοδινό ή μοσχαρίσιο κρέας δηλαδή στην
κατσαρόλα, µε ντομάτα, σκόρδο, λαδοτύρι και λίγη ρίγανη. Άλλο φαγητό
καταχωρημένο στη ζακυνθινή συλλογή συνταγών είναι το «Σκορδοστούμπι»,
που φτιάχνεται µε μελιτζάνες και μεγάλες ποσότητες σκόρδου.
Σπεσιαλιτέ της Ζακύνθου αποτελούν επίσης το τοπικό λαδότυρο, ένα
πικάντικο τυρί από πρόβειο γάλα, που διατηρείται μέσα σε πήλινα κιούπια
γεμάτα ελαιόλαδο, αλλά και η τοπική μυζήθρα, αλατισμένη ή ανάλατη. Την
τελευταία την τρώνε μάλιστα µε ζάχαρη ή μέλι. Ονομαστό είναι το ψωμί που
φτιάχνουν οι Ζακυνθινοί στα σπίτια τους, αλλά και τα γλυκά, όπως το
μαντολάτο – η Ζάκυνθος θεωρείται πατρίδα του - , που παρασκευάζεται από
ασπράδι αβγού, καβουρδισμένα αμύγδαλα, μέλι ή ζάχαρη, και το παστέλι, το
αρχαιοελληνικό γλυκίσματα από σουσάμι, μέλι και αμύγδαλα.
Zakynthos an island with a rich past
The
oldest traces of live that were found in the island come from the
Neolithic age, and were located in the Bay of Laganas. The history of
the island has its roots in antiquity: according to Pliny, the island
was inhabited before 3000 B.C. and was named Yria. Near the fortress, a
marble complex of divine figures was found, such as those of Apollo,
Aphrodite, and Artemis, which is now located in the Tiepolo Museum in
Venice. This also certifies the particular penchant of the ancient
inhabitants of the island for music and the worship of Artemis.
The
island received the name of Zakynthos, as Homer mentions, from
Zakynthos, son of King Dardanos of Troy. Zakynthos reached the island
from the Arcadian town of Psofida around 1500 B.C. and gave his name to
the new city – state. The colonist who followed him named the acropolis
of the island Psofida in order to remember their homeland. The
descendants of Zakynthos created a noteworthy culture and began to found
colonies for their expansion, such as Zakantha in Spain, the town of
Kydonies in Crete, and Fokida in the Pyrenees of Spain. In the Mycenaean
era, the island formed a part of the kingdom of Ithaca. Homer called
the island “yliessa”, or rich in vegetation.
The geographic
location, the fertile soil, and the sources of tar of the island played
in the 6th century B.C., with the result that in the 6th century B.C.
silver coinage was struck depicting the tripod, a symbol sacred to
Apollo, which was followed by the lyre in the 5th century B.C.
For
approximately seven centuries, the island experienced free democratic
life. In 455 B.C. Zakynthos joined the alliance led by the Athenians and
after its defeat, was occupied by the Lacedaemonians with the result
being a change from its democratic constitution to an oligarchic one.
During the Persian Wars, Zakynthos kept a neutral stance, while during
the period of the Roman Empire, it was integrated within the Roman
province of Achaea. In parallel, the spread of Christianity began in 34
A.D., according to one version, begun by Mary Magdalene, or by Saint
Beatrice, according to another tradition.
With the founding of the
Byzantine Empire, Zakynthos belonged to the province of Illyria,
however, without receiving particular care or protection. Thus, it was
sacked by incursions of pirates and hopeful conquerors. With the
Crusades, the Ionian Islands would undergo new adventures. At the end of
the 12th century, the island became a possession of the Orsini family
of French counts, and later of the Angevins (the kings of Naples) and
finally of the Tocchi (Florentine princes). In 1485, the Venetians
occupied the islands after diplomatic pressure directed against the
Turks. The Venetian occupation provided Zakynthos with the stability and
the opportunity for development that it had been denied for centuries.
The peace secured by the power of Venice, for the first time, ensured
the possibility of the island flourishing in economic and cultural
terms.
The inhabitants were divided into three classes, the nobles
(nobili), the bourgeoisie (civili), and the populace (popolari). Only
the nobles were registered in the Golden Book (libro d’ oro) and had
political rights. In 1797 the French republicans arrived in Zakynthos
and were welcomed with enthusiasm. With an enthusiastic celebrations,
they burned the Libro d’ oro in Agios Markos Square. The French
occupation lasted 15 months. In 1798, a joint Russo – Turkish fleet,
commanded by the Russian – Turkish fleet, commanded by the Russian
Admiral Usakov, arrived in Zakynthos and occupied the island. In 1800 a
piece treaty was signed between Russia and Turkey and the founding of an
independent state named “The State of the Seven Islands” was decided.
The Greek language became official religion. The State of the Seven
Islands, which was the first independent Greek state in modern history,
lasted for seven years. In 1807 French troops occupied the Ionian
Islands. Two years later, in 1809, the British Navy occupied Zakythos.
The British occupation (1809 – 1864) was the last period of occupation
before union with Greece.
With the outbreak of the Greek War for
Independence in 1821, the Ionian islanders openly and actively supported
the risen Greeks. After their liberation from the Turks and the
founding of the Greek state, the demand of union between the Ionian
Islands and the rest of Greece was expressed intensely. On May 21, 1864,
the Greek flag was definitively raised on the island. During the Second
World War, the island was originally occupied by the Italians and later
by the Germans. A few years later, in 1953, a destructive earthquake
that was followed by an extensive fire razed the town of Zakynthos.
Thus, historical buildings and churches were lost, together with the
treasures that they contained. The town was rebuilt according to strict
earthquake safety regulations, with an effort at the same time to
preserve some of its old character.
The island of music, poetry and hospitality
The
Venetian influence mixed with Greek traditional and produced a
particular culture with fine nuances and grace. On the island, all the
forms of art were cultivated and developed. For this reason, Zakynthos
was rightly named the Florence of the East. Music flows in the veins of
the people of Zakynthos. Their penchant for this art began from very
ancient times, when the god of music, Apollo, was worshipped on the
island. During the period of Venetian rule, the art of serenades was
cultivated on Zakynthos, and lives on in our time.
The first school
of music in Greece was founded as early as 1815 in Zakynthos, which was
the birthplace of great musicians that have been recognized
internationally. The theatre, with the influence of the Italians,
underwent great development on the island already since the 15th
century. In 1571 the Persians of Aeschylus were performed on stage for
the first time. The satire in the Omilies, as sort of popular revue, was
greatly popular among the people, while the opera united the
aristocracy and the populace.
Today Zakynthos is one of the most
significant cultural centers in Greece. Rare concerts and other
noteworthy events are organized on the island every year. The spiritual
life of the island was also significant. The first Greek Academy was
founded in Zakynthos in then 16th century. The people of Zakynthos of
today, who are open – hearted, fun – loving and hospitable, with an
intense temper, show particular leanings towards art and literature.
The physiognomy of the place
Its
geographic location allows travelers to visit the other Ionian Islands
as well, or even to travel to the shores of the Peloponnese opposite it,
where one can find, among other things, the ancient city of Olympia,
where the Olympic Games were held in antiquity. In addition, from
Zakynthos, due to its direct transport connection, It is easy to reach
the large cities of Greece, Patra, Athens and Thessaloniki. An island
full of contrasts, Zakynthos is mostly mountainous, with low mountains
full of pine trees and fertile valleys.
On its northern, eastern and
southern sides, there are countless picturesque beaches, while to the
west, on its imposing rocky coasts, many maritime caves have formed,
such as the famous Blue Cave in the northwest of the Island. The climate
of Zakynthos is mild, Mediterranean, with rich rain and extensive
sunshine, even in the winter. Evidently, it also owes its immemorially
abundant vegetation to this, which also justifies its descriptions as
“full of vegetation” and “the Venetians respectively.
Zakynthos is
still an island with abundant agricultural production, mainly based on
the cultivation of the olive, citrus fruits and grapes, producing both
raisings and the excellent wines of Zakythos, with well – developed
entrepreneurial activity, mainly in the field of tourism, and with a
rich historical tradition, since for many centuries the island was a
crossroads of peoples and cultures.
Care for nature
The
National Maritime Park of Zakynthos (NMPZ) was founded by a
Presidential Decree in December of 1999 and is the first of its type in
Greece, administrated by a Managing Entity, and is an example in terms
of the application of management measures for the other protected areas
of Greece.
The most important goal of the NMPZ is the protection and
preservation of the shores where sea turtles lay their eggs, in the Bay
of Laganas. Its specific goals include environmental education and
information, sensitizing the public connecting nature activities,
safeguarding the natural and cultural landscape and development tourism
activities in accordance with the principle of sustainability.
In
the area of the National Maritime Park we meet populations of the
Mediterranean seal Monachus monachus, systems of sand dunes, underwater
meadows of Posidionia oceanic, and coastal ecosystems with hundreds of
types of flora and fauna.
Countryside and beaches
Of
the forty – four villages of Zakynthos, most are developed but have
maintained their traditional color. Tourism developed gradually and the
environment sensitivity of the inhabitants did not allow huge complexes
to drown the beauty of the island.
Here you will find large, medium –
sized and small hotels that offer not only modern comfort, but also
service that becomes authentic hospitality.
The town of Zakynthos
Capital
and port of the island, Zakynthos town spreads at the foot of the hill
below the castle. Here, buildings and mansions are preserved in their
characteristic ochre color, with loggias and Venetian galleries. The
Monastery of Agios Dionysios is worth a visit; the holly relics of the
saint of the same name are preserved here. So do the outstanding museum
of the monastery and the very interesting museums of the town. The area
of Bochali, below the castle, will enchant you with its small, quiet
streets and its old houses, with countryards drowned in Jasmine, with
its authentic coffeehouses and its restaurants, where the old music of
Zakynthos can be heard.
Above Bochali, the Venetian castle stands
out, with its excellent panoramic view of today’s Zakynthos town and the
Ionian Sea. Stranis Hill, which inspired the verses of the Greek
national anthem, by Dionysios Solomos, but also Bochali, above which the
Venetian castle stands, with its outstanding panoramic view towards the
modern town of Zakynthos and the Ionian Sea, will impress you. Just one
walk on the streets of the town will convince us that in Zakynthos the
efforts to preserve the town as it was before the earthquake concern not
only the buildings, but its entire urban fabric.
In Zakynthos
everything breathes a sense of nostalgia, a note of romanticism. The
picturesque squares of the island, Dionysios Solomos Square, and Agios
Markos Square, the long coastal road of Strata Marina, the old Rouga
Square and today’s Alexandrou roma Street, everything brings us back to
other times. Do not forget to walk to Strata Marina (as it is known),
today officially called Konstantinou Lomvardou, the commercial center
with its picturesque arches on Alexandrou Roma Street, and the stone –
paved central square of Agios Markos, which gathers the most traffic.
Aroma of the Mediterranean
What
is it that makes the cuisine of the Ionian Islands different from that
of any other part of Greece? The answer, naturally, is the local
recipes, the historic circumstances of the past, the economic
possibilities, and the materials available. The cuisine of the Ionian
Islands is mainly in fact Mediterranean, dominated by the use of virgin
olive oil, and neutralizes the acidity of tomatoes and lemon with
intense garlic and prefers aromatic herbs to hot spices.
Zakynthos
possesses many olive trees and produces oil that is among delicious in
Greece. Thus, recipes from Zakynthos, which do not change significantly
over time, are rich in olive oil and hearty, flavored with garlic. A
“national”dish cound be considered to be Sartsa, that is, beef cooked in
a pan with tomatoes, garlic, Ladotyro cheese and a little oregano.
Another dish that is established in the collection of recipes from
Zakynthos is Skordostoupi, which is made with eggplant and large amounts
of garlic.
The specialties of Zakynthos also include local Ladotyri
cheese, a spicy cheese made from sheep’s milk, which is preserved in
clay pots filled with olive oil, but also local Myzithra cheese, salted
or unsalted. The latter, in fact, is eaten with sugar or honey. The
homemade bread of Zakynthos is also renowned, as are its sweets, such as
mandolato – Zakynthos is considered its homeland – which is made with
egg whites, toasted almonds, sugar or honey, and pastel, an ancient
Greek dessert made of sesame seeds, honey and almonds.
Σύνδεσμοι
Video - Ζάκυνθος - Κάλβος - Σολωμός
Πηγή
http://www.ipa-gr.org/index.php/nea2/2011-11-12-17-46-56/prosfata/1674-32-panelinio-sinedrio-ipa
30ο Πανελλήνιο Συνέδριο (ΚΑΜΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ)
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ : 18 εως 22 Ιουνίου 2014
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ : ΚΑΜΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ Νομού ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ : GALIN (χάρτης)
ΧΡΗΣΙΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ
Πρόσκληση (έγγραφο ms word)
Εκπροσώπηση ΤΔ για Καμμένα Βούρλα (έγγραφο ms word)
ΔήλωσηΣυμμετοχής (έγγραφο ms word)
πρόγραμμα συνεδρίου εδώ
ΚΑΜΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ
Τα Καμένα Βούρλα είναι παραθαλάσσια κωμόπολη της περιφερειακής ενότητας Φθιώτιδας. Βρίσκεται στα ΒΔ παράλια του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου, ενώ ακριβώς πίσω από την πόλη υψώνονται οι πλαγιές του όρους Καλλιδρόμου και συγκεκριμένα το όρος Κνημίς. Η ευνοϊκή θέση που είχαν τα Καμένα Βούρλα κοντά στην Αθήνα, από την οποία απέχει 175 χλμ., πάνω στηνΕ.Ο. Αθηνών - Θεσσαλονίκης, και 40 μόλις χλμ. από τη Λαμία, καθώς και ο συνδυασμός θάλασσας και δασωμένου βουνού μετέτρεψαν την περιοχή σε αξιόλογο θέρετρο, κυρίως κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Σήμερα εξακολουθούν να αποτελούν σημαντική τουριστική λουτρόπολη, προσελκύοντας κυρίως τουρίστες από κοντινές περιοχές, ειδικότερα για τις θεραπευτικές πηγές της.Οι ιαματικές πηγές των Καμένων Βούρλων έγιναν γνωστές περί το 1926, στο μεσοπόλεμο όταν ο χημικός Μιχαήλ Περτέσης ανακάλυψε ότι η περιεκτικότητα αυτών σε ραδόνιο είναι μοναδική και ανώτερη αντίστοιχων ευρωπαϊκών πηγών προσδιορίζοντας έτσι την μεγάλη ευεργετικότητά τους στον άνθρωπο. Έτσι στη δεκαετία του 1930, περίπου δέκα χρόνια μετά, άρχισε η αξιοποίησή τους και στη πόλη να χτίζονται τα πρώτα σύγχρονα ξενοδοχεία. Μεταπολεμικά τα Καμένα Βούρλα απέκτησαν πολύ μεγάλη φήμη προσελκύοντας προσωπικότητες απ΄ όλο τον κόσμο.Σε απόσταση μόλις 8 χλμ., ακολουθώντας μια ανηφορική διαδρομή, βρίσκεται η λεγόμενη Μονή της Αγιάς, επίσημα Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που η ανέγερσή της ανάγεται στον 11ο αιώνα. Η δε θέα από τη Μονή αυτή είναι εκπληκτική. Επίσης πολύ κοντά στα Καμένα Βούρλα βρίσκεται ο ιστορικός τύμβος - μνημείο των Θερμοπυλών με το επιβλητικό άγαλμα του Βασιλέως των Σπαρτιατών Λεωνίδα, ενώ σε μικρή επίσης απόσταση βρίσκεται η Καρυά, ένας από τους ομορφότερους ορεινούς οικισμούς της Φθιώτιδας.Τα Καμένα Βούρλα είναι έδρα του δήμου Μώλου-Αγίου Κωνσταντίνου και ο πληθυσμός τους είναι 2.742 κάτοικοι.
